فرنجمشک

فرنجمشک (پلنگمشک)، بادرنجبویه یا وارنگ بو با نام علمی Melissa officinalis، گیاهی از تیره نعناعیان است که در نواحی معتدل اروپا و آسیا از جمله ایران می روید. از آن جایی که گیاه مذکور بویی شبیه مشک می دهد آنرا فرنگ مشک یا فرنجمشک می نامند.

این گیاه به صورت سنتی برای بهبود خلق و خو و عملکردهای شناختی کاربرد داشته است، اما مزایای بی نظیر آن به همین موارد ختم نمی شود!

از فرنجمشک به عنوان مسکن، ترکیب ضد اگزمای پوستی و برطرف کننده درد و ناراحتی های گوارشی هم استفاده می شود. کاربردهای متنوع سبب شده اند تا امروزه انواع فرآورده های دارویی حاوی این گیاه از طریق داروخانه های سراسر کشور در دسترس باشند. خود گیاه را هم می توان از عطاری ها خریداری و به صورت سنتی مصرف کرد.

 خواص فرنجمشک

• فرنجمشک باد شکن، ضد تشنج، مقوی معده و زیاد کننده‌ی ترشحات صفرا می باشد.
• سرگیجه را درمان می کند.
• محرک در ناتوانی‌ های جنسی است.
• گرفتگی ‌های ناشی از قاعدگی را کم می کند.
• خواب آور است.
• موجب درمان اسپاسم های عضلانی می گردد.
• استرس و اضطراب را از بین می برد.
• سردرد های عصبی را درمان می کند.
• سرفه و گلو درد را درمان می کند.
• باعث درمان آرتریت و آلرژی هایی مانند تب یونجه می شود.
• از دیگر خواص فرنجمشک می توان به درمان تومور، سرطان های کبد، مثانه و پروستات اشاره نمود.
• موجب کاهش سندروم بی قراری پا می شود.
• مسکن و ضد اگزمای پوستی است.
• قلب، کبد، طحال و معده را تقویت می کند.
• باز کننده‌ انسداد مغز و سوراخ‌ های بینی است.
• فرنجمشک خوش بو کننده دهان است.